Türk Basketbolu’nun efsane ismi Efe Aydan, 30 Ağustos’u yazdı.
Ne düşündüler o son gece dedim içimden…
Anasıyla, babasıyla, sevdiceğiyle, evladıyla, kardeşiyle bacısıyla vedalaşmak nasıl bir duyguydu kim bilir… Gökyüzüne son bir defa bakmak… Yediği lokmanın belki de son olacağını düşünmek…Son defa su içmek, son defa bir sigara tüttürmek, son defa bir türkü söylemek…
Ertesi gün, ölüme meydan okumak… ölüme yürümek nasıl bir histi?
Cidden…Bugünden bakınca…
Tercihlerimizi düşündüm mesela…
O iş mi, bu iş mi?
Trafikte o yol mu , bu yol mu?
Dolar mı, altın mı, kripto para mı?
O kadın mı, bu erkek mi?
O yemek mi, bu yemek mi?
O dizi mi, bu film mi?
Onlarınsa iki tercih var önlerinde.
Ya istiklal, ya ölüm.
O ne düşündü peki Kocatepe’de?
Söyleyeyim.
Kocaman Afyon ovasına bakarken sadece sabaha karşı yapılacak hücumu değil.
10 sene,20 sene, 100 sene sonrasını…
Sadece o askerleri değil.
Öğretmeni de, köylüyü de, sanatçıyı da, doktoru da, kadını da, çocukları da…
Seni..
Beni…
Hepimizi…
Ve bizim henüz doğmamış torunlarımızı da!
O yüzden biz Atatürk derken aynı zamanda minnet diyoruz.
Ne mutlu bunu anlayana.
30.Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun.