Elleriniz kırılsın
Bir lokma ekmek ararken bir insan çıktı karşısına. İnsan ekmek uzattı. hatta tavuk da getirmişti. O kadar mutlu oldu ki, iyi yürekli biri karnını doyuracaktı.Yerken mahcuptu, getirene minnet duydu. Doyacaktı, doymak ne kadar güzel bir histi.
Son lokması olduğunu bilmeden, kaldırdı kafasını baktı insana.
Neden zehirlenmek istendiğini anlamadan baktı insana.
Ağzı var, dili yok, sessizve ağzında köpük, gözünde yaş ile gitti bu zalim dünyadan.
Belki bir tek şeyi merak etti.
Ben sana ne yaptım da zehirledin beni.
Yaşattığınızı yaşamadan ölmeyesiniz. İki yakanız bir araya gelmesin.
“Ölüm ölüm” diye inleyesiniz de çekmeye devam edesiniz.
(Can Dostu Hayvanlar)