Ülkemiz ve dünya aynı yönemi gidiyor.?
Mutlu dünyada yaşayamadım.Ülkem hiç mutlu olmadı…
Orta okulda amcamların bahçelerindeki şeftalileri çok özlüyorum.Hangisi arap,hangisi hale,hangisi yarma ,hangisi sarı v.s bunları biliyor olmak ne kadar ayrıcalıktı.. Acaba,elmayı mı (starkin,goldın,amasya,v.s) ezberlesem yoksa şeftaliyi mi..Yoksa dut mu toplasam yoksa incir mi ? Hangi gün ırmağa çimmeye gidecem bunun hayalini kurardım.Yengem izin vermezse ne olacak.Nasıl kandırayım. Dünyada öyleydi,yabancı parçaları ezberlerdik,yabancı araba markalarını ezberler başkada bir şey yoktu. Çünki yabancı dünyamız da yoktu haber alamıyorduk Sadece radyomuz vardı. Yabancı kavramı çok yumuşaktı.Düşmanlık yoktu.Basit birliktelikler çok değerliydi.. Hukuka da ihtiyacımız yoktu , Zaten gerektiğinde hukuk vardı. Hukuk işini yapıyordu. Ne güzeldi Bayramları beklemek,trampet çalardım. Bayramlarda davulu patlatmadan okula dönemiyorduk.
Hayat daha basit ve güzeldi. Et,tavuk,bal,sucuk,salam,pastırma,beyaz peynir. baklava, muz,hiç bilmezdik. Okul çıkışında 25 kuruşa şam tatlı alırdık,gazete kağıdına sarılıydı,bitmesin diye hep balını yalardık. Ama ,Türkiye’de yine ihtilaller olurdu, pencereleri battaniye ile kapatırdık.Askerler hep hayatımızda vardı. Bankaları beklerlerdi ama bize karışmazlardı.Onlar kimi beklediklerini biliyorlardı. Hiç kimse anarşiyi, terörü, kalkışmayı, isyanı bilmiyordu. Bunlar sadece dünyada olurdu. Savaşı hayal ederdik ve de kitaplarda okurduk. Osmanlı orduları hep yüzbinlerle söylenir 500 bin kişilik orduları yenerlerdi. Ama nasıl yeniyorlardı bunu bilmiyorduk. Bu düşmanlar bizim topraklarımızda ne işler yapıyorlardı. Dünyada toprak çoktu.Neden bizim topraklarımızı istiyorlardı. Ben bilmiyordum. Dünyayı hiç mutlu görmedim hep birbirleriyle savaşıyorlar,insanlar zayıf insanlar hep ölüyor.Karşılığında hep toprak, petrol, maden, köleler alıyorlar acaba bunları ne için çalıştırıyorlar.Bu kazançlar ne için.Trilyonlarca dolar kazanınca ne oluyor ne kadarlarını yiyebiliyorlar.Bunları da bilmiyorum. Ülkemde de mutluluk yok hala insanlar savaşları hatırlıyorlar, görmek istemiyorlar ama görüyorlar. Keşke yakan top, cicili, çukur, masa tenisi, oynayabilseler, balık tutsalar.hayvan besleseler,hayvanları sokağa bıkınca bırakmasalar ,ne iyi olur halbuki dünya. Gençlikte hiç sevgilim de olmadı .Herkes kardeşti.
Kalın sağlıcakla,
Av.Talat Güneş