Zaman zaman görüyoruz maçlarda takımlar ellerinde bez pankartlar ile sahaya çıkıyor.
Bu pankartlı seramoni futbol, basketbol ve voleybolda gerçekleşiyor.
Bu pankartlar bir sosyal hizmet.
Ülke sorunu, önemli hastalık veya bir vefat için taziye.
Ancak kimsenin göremediği veya tembellik yapıp duruma el atmak istememesi nedeniyle bu slogan pankartlarını salonun protokol tribünü dışında hiçbir yer görmüyor.
Futbolda her takım sahaya çıktığı pankartı önce protokol tribününe, sonra da stadın öteki tribünlerine gösteriyor. Destek ise, olay budur. (üstten ikinci fotograf)
Voleybolda bu aksıyor. yalnız protokol tribününe pankart gösteriliyor, sonra da toplanıyor. Arkada kalan tribünler ne kadar “Bize de dönün” diye bağırsa, kimse duymuyor, kulaklar tıkalı.
Federasyon var, takımların menajerleri var, antrenörler var ve takımların kaptanları var.
Kimsenin umurunda değil.
Ne olur arka tribüne de bu sosyal içerikli pankart gösterilse.
Şimdi çıkıp “Ya Cengiz ağabey, görseler ne olur, görmeseler ne olur” demesin.
Bir iş yapılacak ise tam yapılmalı.
Yoksa sosyal bir davaya destek çıkmak hem dinimizde sevap, hem de insanlık adına alkışlanacak bir durum,
CENGİZ TOKGÖZ